Saakshi

“రేపు ఆఫీస్ లో కలుస్తా గురూ” వినయ్ కి వీడ్కోలు చెప్పి టైం చూసుకున్నాను.
రాత్రి ఒంటి గంట కావస్తోంది.
అమీర్‌పేట్ సత్యం సినిమా హాలునుంచి సెకండ్ షో సినిమా చూసి ఇంటివైపుకు నడుస్తున్న నాకు ఎవరో వెంబడిస్తున్నట్టు అనిపించి వెనక్కి చూశాను.రోడ్డంతా నిర్మానుష్యంగా వుంది.అక్కడక్కడా కుక్కలు మొరుగుతున్న శబ్దాలు తప్పితే అంతా నిశ్శబ్దంగా వుంది.దూరంగా వెలుగుతున్న వీధిదీపాల వెలుగులో ఎవరో ఒక వ్యక్తి నిల్చుని దిక్కులు చూస్తున్నాడు.
ఎందుకో వళ్ళంతా చెమటలు పట్టసాగాయి. పరుగులాంటి నడకతో ఇంటివైపుగా అడుగులేశాను. మరికొంచెం దూరం నడిచి మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగి చూశాను….
పిచ్చోడు!
ఇందాక వీధి దీపం వెలుగులో కనిపించిన వ్యక్తి పిచ్చోడిలా వున్నాడు. నేను వెనక్కి తిరిగి చూడడం గమనించి దిక్కులు చూస్తూ నిల్చుండిపోయాడు. మరో పదినిమిషాలు నడిస్తేగానీ ఇల్లు చేరుకోలేను. ఆ పిచ్చోడు నన్నే ఎందుకు వెంబడిస్తున్నాడో అర్థం కాక వేగంగా అడుగులేస్తూ పరుగులాంటి నడకతో ఇంటివైపు దారితీశాను.
స్కూటర్ మీద వచ్చుంటే అసలీ గొడవుండేది కాదు. పిసినారితనంగా దగ్గరే కదా అని నడుచుకొచ్చినందుకు నన్ను నేను మనసులో తిట్టుకున్నాను. మధ్య మధ్యలో వెనక్కి తిరిగి చూసినప్పుడల్లా ఆ పిచ్చోడు నా అంత వేగంగానే నా వెనుక వస్తుంటే నా వెన్నులో వణుకు మొదలయ్యింది.
నా కంటే కొంచెం పొట్టిగానే వున్నా ఖచ్చితంగా నాకంటే బలంగా వున్నాడు.జడలు జడలుగాపెరిగిపోయిన జుట్టు, మట్టికొట్టుకుపోయిన ముఖం, చిరిగిన బట్టలతో అప్పుడే ఏ చెత్తకుండీలోనుంచో లేచి వచ్చినట్టున్నాడు. పైగా తూలుతూ కూడా వున్నాడు.తాగి వున్నాడనుకుంటా!ఇంకో అర కిలోమీటరు నడిస్తే ఇల్లొచేస్తుంది.ఇంతలో ఏదైనా చేసేస్తాడేమోనని భయంతో నా వళ్ళు జలదరించింది.
ఈ పిచ్చోడ్ని చూడడం ఇదే మొదటిసారి కాదు. అమీర్‌పేట్ ట్రాఫిక్ సిగ్నల్ దగ్గర అడుక్కోవడం చాలా సార్లు చూశాను. ఆదిగినప్పుడూ చిల్లర లేదన్నవాళని తిట్టడం, శాపాలు పెట్టడం లాంటివి చేస్తుంటాడు. మొన్నొకరోజు ఎవరి మొహానో ఉమ్మేశాడు కూడా! అందుకే నాకింత భయం.
అసలే వీధి దీపాలు కూడ వెలిగి చావడం లేదు. చుట్టూ చీకటీ. మరో వంద మీటర్ల దాకా ఏమీ కనిపించడం లేదు. ఈ చీకట్లో పిచ్చోడు నన్ను తప్పకుండా ఏదో ఒకటి చేస్తాడనిపించింది. ఎలాగోలా వీడి పీడ వదిలించుకోవాలని నిశ్చయించుకుని పక్కనే వున్న టెలిఫోన్ బూత్ వెనక దాక్కున్నాను. పిచ్చోడు నా కోసమే వెతుకుతున్నట్టుగా అనిపించి అదను చూసి వెనుక నుంచి అతని మీద దూకి గొంతు పట్టుకున్నాను.
ఐదు నిమిషాలు ఇద్దరమూ పెనుగులాడుకున్నాక బలంగా కడుపులో రెండు గుద్దులు గుద్దాను.చేతికందిన రాయినొకటి తీసుకోని అతని తలపై గట్టిగా కొట్టాను. దెబ్బలు బాగా తగిలినట్టున్నాయి.రెండు చేతుల్తో తల పట్టుకుని నన్నొదిలేశాడు. అతని నుంచి వేరుపడి వేగంగా ఇంటివైపు పరిగెడ్తుంటే అతను తిడ్తున్న తిట్లు వినలేక చెవులు మూసుకున్నాను.
గొడవ తర్వాత ఇంటికెప్పుడూవచ్చానో ఎలా చేరుకున్ననో అస్సలు గుర్తు లేదు. ట్రింగ్ ట్రింగ్ మని అలారం మోగడంతో మెలుకువ వచ్చింది.
రాత్రి జరిగిందంతా ఒక కలలా అనిపించింది. జీవితమంతా రోడ్డుమీద ఫుట్‌పాత్ మీద గడీపే ఒక పిచ్చ్చివాడితో నేను గొడవపడతానని నేను కలలోనైనా ఊహించలేదు.
స్నానంచేస్తుంటే తెలిసింది రాత్రి గొడవలో నాకు తగిలిన దెబ్బల గురించి. పెద్ద దెబ్బలేమీ కాకపోయినా మొహం మీద గోళ్ళతో రక్కడం వల్లనేమో గాట్లు బాగానే పడ్డాయి, ఆఫీస్ లో ఏం సమాధానం చెప్పాలో, ఏ కథ అల్లాలో ఆలోచిస్తూ ఎనిమిదిన్నరకల్లా ఆఫీసుకి బయల్దేరాను.
ఇదీ నా కథ. నేను పోలీసులకి చెప్పిన కథ. వాళ్ళు నిజమని నమ్మిన కథ. క్షణాల్లో కథలు అల్లగలిగే నా ప్రతిభకు అద్దంగా నిలిచిన కథ.
అసలు నేనీ కథ పోలీసులకెందుకు చెప్పాల్సి వచ్చిందో, వాళ్ళది నిజమని ఎందుకు నమ్మారో తెలుసుకోవాలంటే ఉందు నా గురించి చెప్పాలి.
నాది మార్కెటింగ్ ఉద్యోగం. ఇన్స్యూరెన్స్ దగ్గర్నంచి పర్సులు, బెల్టులు, సాక్సుల వరకూ ఏదైనా సరే ప్రజలకు అమ్మడమే నా ఉద్యోగం.ఈ మధ్యనే కంప్యూటర్ విడిభాగాలు అమ్ముతున్న ఓ కంపెనీలో చేరాను.నాకు పెళ్ళి ఖూడా అయింది. ఆ పెళ్ళికి విడాకులు కూడా అయ్యాయి. నా తప్పేమీ లేదు. నాకు పిచ్చని చెప్పి నా పెళ్ళాం నన్నొదిలి వెళ్ళిపోయింది. చాలారోజులు బాధపడ్డాను. ఓంతాఋఈ ఝివీటాం ఆడిపాను.కొన్ని రోజులకా జీవితమే అలవాటయిపోయింది.
ఇంత జరిగినా నేను పైకి ఆనందంగానే కనిపిస్తుండేవాడిని. కానీ నా మాజీ బార్య నన్నొదిలి వేరే ఎవరితోనో సంబంధం పెట్టుకోవడమే కాకుండా నాకు పిచ్చని ఊరంతా ప్రచారం చేస్తుండడంతో నా మనసు కోపంతో రగిలిపోయేది. అందుకే బాగ ఆలోచించి ఒక నిర్ణయానికొచ్చాను. ఒక రాత్రి నా పథకాన్ని అమలుపెట్టాను.
ఆ రాత్రి నా భార్యను నేను హత్య చేశాను.
ఆ రోజు సాయంత్రం నా కొలీగ్ వినY సత్యం సినిమా హాలులో సెకండ్ షో సినిమా చూడ్డానికి వెళ్తున్నాడని ముందే తెలుసుకున్న నేను సెకండ్ షో సినిమా టికెట్ కొని సినిమా చూడ్డానికి వెళ్ళకుండా సరాసరి నా మాజీ భార్య ఇంటికెళ్ళను. గంటలో పనైపోయింది. సరిగ్గా ఇంటర్వెల్ సమయానికి గోడదూకి సినిమాహాలోకి దూరాను. అక్కడ క్యాంటిన్ దగ్గర టీ తాగుతున్న వినయ్ ని కలిసి “అరే నువ్వు కూడా వచ్చావా గురూ!” అంటూ ఆశ్చర్యం నటించాను. నేను తెలివిగా ఆ సినిమా ముందే చూసెయ్యడంతో సినిమా గురించి కాసేపు చర్చించి మళ్ళీ హాళ్ళోకి బయల్దేరాం.
సినిమా అయిపోయాక బాత్‌రూం అద్దంలో నా మొహం చూసుకుంటే తెలిసింది నా మొహం మీద గాయాలు. నా భార్యను హత్య చేసే ప్రయత్నంలో ఆమె నా మొహంపైన గోళ్ళతో రక్కిన గాయాల గురించి పోలీసులకనుమానం రాకుండా చేసే మార్గం నా కళ్ళముందు మెదిలింది. వెంటనే సినిమా హాలు నుంచి బయటపడి, వినయ్కి వీడ్కోలు చెప్పి ఇంటివైపుగా బయల్దేరాను. దారిలో ఒక పిచ్చోడు ఎప్పుడు రోడ్డుపై పడుకునివుండడం చాలా సార్లు గమనించాను. ఆ పిచ్చోడుండే చోటు చేరగానే అక్కడున్న ఒక రాయి తీసుకుని ఆ ఇచ్చోడి తలపై మోదాను. కడుపులో రెండు గుద్దులు గుద్ది పారిపోయాను. పాపం మంచి నిద్రలో వున్నట్టున్నాడు. ఊహించని దెబ్బలు బాగ బాధించినట్టున్నాయి. గట్టిగా అతను చేసిన ఆర్తనాదాలు నాకు చాల దూరం వరకూ వినిపించాయి.
అలా వినయ్‌ని, ఆ పిచ్చోడిని నా సాక్ష్యాలుగా ఉపయోగించుకోవడనికి పథకం పన్నాను.
ఆ తర్వాత రోజు ఉదయం ఆఫీసులో అడుగుపెట్టగానే మ బాస్ ఆడిగేశాడు, మొహం మీద గాయం గురించి. ఏదో ఒకటి చెప్పి తప్పించుకుని వినయ్ వద్దకెళ్ళను. నన్ను చూడగానే-
“నిన్నరాత్రి ఫైటింగ్ సినిమా చూసి నువ్వు కూడా ఫఈటింగ్ మొదలు పెట్టావ ఏంటి? ” అడిగాడు వినయ్.
నిజానికి నా మొహం మీది గాయాన్ని సినిమాహాల్లో గమనించాడో లేదో అన్న విషయం నిర్ధారించుడానికే నేను వినయ్ వద్దకెళ్ళింది. వున్న ఒక్క అనుమానం కూడా తీరిపోయింది. ఆ రోజంతా పని హడావుడిలో గడిచిపోయింది.
ఆ సాయత్రం ఇంటికి తిరిగి వస్తుండగా దారిలో కొత్తగా ప్రారంభించిన బిర్యాని సెంటర్ కనిపించింది. ఆ మధ్య కాలంలో సరైన తిండి తిని చాలా రోజులవడంతో బిర్యానీ పేరు వినగానే నోరూరింది. ఇంటికెళ్ళి స్నానం చేసి కాసేపు రిలాక్సయ్యి వచ్చి బిర్యానీ తినాలని నిర్ణయించుకుని నా పాత డొక్కు స్కూటర్ని ఇంటివైపు పరుగులు తీయించాను.
మా ఇంటి ముందు గుమికూడిన జనాన్ని, పోలీసు జీపుని చూడగానే నా గుండె జల్లుమంది. నేనంతా పథకం ప్రకారమే చేసినా నా మాజీ భార్య చనిపోతే పోలీసులు మొదటగా అనుమానించేది నన్నేనని తెలుసు. కానీ హత్య గురించి పోలీసులకంత తొందరగా తెలిసిపోతుందని నేనూహించలేదు. పోలీసుల్ని చూడగానే భయమేసిన మాట నిజమే కానీ నేను సృష్టించిన సాక్ష్యాలు నన్ను నిందితునిగా నిరూపించలేవనే నమ్మకం నాకు ధైర్యాన్నిచ్చింది. ఆ ధైర్యంతోనే స్కూటరాపి ఆ గుంపు వైపుకి అడుగులేశాను.
అందరికంటే ముందుగా మా పక్కింటి రావు గారు నా వైపు చూపించి పోలీసులకేదో చెప్పాడు. చాలాసార్లు ఆయన పాల ప్యాకేట్లు దినపత్రికలు దొంగలించాననే కోపాన్ని ఇలా తీఇర్చుకున్నాడు రావుగారు. కానీ రావుగారికేం తెలుసు నా టాలెంట్.
“రామకృష్ణ అంటే మీరేనా?” అడిగాడు పోలీస్ ఇన్‌స్పెక్టర్.
“అవును. ఏం జరిగింది?” అని అడీగాను ఏమీ తెలియనట్టు.
“మీరు మాతో పాటు పోలీస్ స్తేషంకి రావాలి”
“నేనేం చేశానని మీతోపాటు రావాలి” ధైర్యంగా అడిగాను.
“నిన్నరాత్రి మీ భార్యని ఎవరో హత్య చేశారు. దానికి సంబంధించి మిమ్మల్ని పశ్నించాలి” అన్నాడు పోలీస్ ఇన్‌స్పెక్టర్.
పోలీసు స్తేషనుకు వెళ్ళేదారిలో ఇన్‌స్పెక్టర్‌తో చెప్పాను నేనూ నా భార్య విడాకులు పొంది రెండేళ్ళయిందని.జీవితంలో మొదటిసారి పోలీస్‌స్టేషన్‌కి రావడంతో కాస్త ఇబ్బందిగానే అనిపించింది.
సినిమాల్లో చూపించినట్టు మొహంమీద లైటేసి నీళ్ళు కొట్టి చితక్కొడతారేమోనని భయమేసింది. తీసుకెళ్ళి నన్నొక గదిలో కూర్చోబెట్టారు. తుప్పు పట్టిపోయిన ఇనుప టేబుల్, కుర్చీలు తప్ప మరేమీ లేవా గదిలో. టెన్షన్‌తో గొంతెండిపోయింది. దాహం వేస్తుంది. నీళ్ళు కావాలని కానిస్టేబుల్ ఒకతన్ని అడిగాను. పాపం మంచోడిలా ఉన్నాడు. బాటిల్ నిండా నీళ్ళు తెచ్చిచ్చాడు.
చాలాసేపటి తర్వాత పోలీస్ ఇన్‌స్పెక్టర్ వచ్చి నాకెదురుగా వున్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.
“చూడండి రామకృష్ణ గారూ! ఈ మర్డర్ మీరే చేసారని నేనటం లేదు. అలాగని చెయ్యలేదని కూడా అనటం లేదు. అనుమానం వున్న వారిని ప్రశ్నించే హక్కు మాకుంది. అందువలన మీరూ మా ప్రశ్నలకు సమాధానమిచ్చి సహకరిస్తే బావుంటుంది.
పోలీసాయన అలా అడిగాడో లేదో ఇంతకు ముందు మీకు చెప్పిన కథనే ఉన్నదున్నట్టు చెప్పేశాను.
నేననుకున్నంత సులభంగా పోలీసులు నా కథ నమ్మలేదు. వినయ్‌ని పిలిపించి అడిగారు. వినయ్ చెప్పిన సాక్ష్యంతో నా మీదున్న అనుమానం కాస్త తగ్గి నన్ను కాస్త గౌరవంగా చూడసాగారు. కానీ నేను చెప్పిన పిచ్చోఈ విషయమే నాకు పెద్ద తలనొప్పయి కూర్చుంది. ఒక ఇల్లు, వాకిలీ లేని ఆ పిచ్చోడూ ఎక్కడూన్నాడో వెతికి పట్టుకోడానికి పోలీసుల ప్రాణం తోకకొచ్చింది.
చాలాసేపు నన్ను పోలీస్ జీపులో ఎక్కించుకుని హైదరాబాదులో సగం తిప్పారు పోలీసోళ్ళు. చివరకు ఎర్రగడ్డ హాస్పిటల్ దగ్గర తలకు కట్టు కట్టుకుని ఫుట్‌పాత్‌పై పడుకుని కనిపించాడు.
అతన్ని జీపులో ఎక్కించుకుని పోలీస్ స్టేషంకి తీసుకొచ్చారు. అతనే చెప్తాడో అని నాక్కంచెం భయం వేసినా పిచ్చోడి మాటలకంటె నా మాటలకే విలువిస్తారని నమ్మకం కలిగింది. అంతకు ముందు వినయ్ చెప్పిన సాక్ష్యంతో పోలీసులకు నా మీద చాలావరకూ అనుమానం తీరిపోయింది.
ఆ పిచ్చొడు నిజంగానే పిచ్చోడూ. ఫొలీసుల్ని మూడు చెరువుల నీళ్ళు తాగించాడూ.వాడ్ని కొట్టింది నేనేనని ఒప్పుకున్నాడు.కానీ నన్ను గోళ్ళతో రక్కలేదన్నాడు. ఆ విషయం విన్న పోలీసులకు నా మీద మళ్ళీ అనుమానం మొదలయింది. వాడ్ని మరోసారి ప్రశ్నించారు. ఈ సారి విచిత్రంగా నేనతన్ని కొట్టలేదన్నాడు.కానీ నన్ను గోళ్ళతో రక్కింది మాత్రం నిజమేనని ఒప్పుకున్నాడు.వాడికి నేను కొట్టిన దెబ్బతో పిచ్చి ముదిరినట్టుంది.
నాలుగైదు సార్లు అడిగిన ప్రశ్నలే అడిగినా ఒక్కోసారి ఒక్కోరకంగా జవాబిస్తున్న ఆ పిచ్చోడి మాటలకు పోలీసులక్కూడా పిచ్చెక్కిపోయి నన్ను విడుదల చేశారు.
నేను హాయిగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాను. పోలీస్ స్టేషన్లో నేను ప్రదర్శించిన ధైర్యం, వినయ్ నాకనుకూలంగా చెప్పిన సాక్ష్యం, పిచ్చోడి పిచ్చి సమాధానాలు, అతని తలపై నేను చేసిన గాయం, కడుపులో గుద్దిన గుద్దులు సంగతులన్నీ కలిపి పోలీసులు నన్ననుమానించకుండా చేశాయి. పథకం ప్రకారమే అంతా జరిగిందన్న ఆనందంతో హాయిగా ఇంటివైపు బయల్దేరాను.
పోలీస్ స్టేషన్లో లోపల్లోపల నేను పడ్డ టెన్షన్ కి నాకు నవ్వొచ్చింది. అప్పటికే అలసిపోయి వున్న నేను ఎప్పుడూ నిద్రపోయానో కూడా తెలియదు. చాలా ర్ఫ్జుల తర్వాత సుఖంగా నిద్రపోయాను ఆ రోజు.
అదండీ కథ, ఇప్పుడు చెప్పండి. నా మాజీ భార్య ప్రచారం చేసినట్టు నాకు పిచ్చా? పిచ్చోళ్ళెక్కడయినా ఇలా తెలివిగా ఒక హత్య చేసి తప్పించుకోగలరా?
ధభ్..ధభ్….
ఒక్క నిమిషం. ఎవరో వచ్చినట్టున్నారు!
కాలింగ్ బెల్ నొక్కాలనే జ్ఞానం కూడా లీని ఆ మూర్ఖులెవరో చూసి వస్తాను. మీరెక్కడికీ వెళ్ళకండి. ఇపుడే వచ్చేస్తాను.
ఫోలీసులు!
అయ్యో! ఇప్పుడెలా?
దయచేసి ఈ రహస్యం పోలీసులకు చెప్పకండి…ప్లీజ్…
“యు ఆర్ అండర్ అరెస్ట్!”
“నన్ను నమ్మండి సార్. నాకేమీ తెలియదు. నా మాజీ భార్యను నేను చంపలేదు”
నేను చెప్పేది పచ్చి అబధ్ధమని నాకూ తెలుసు, మీకూ తెలుసు. కానీ పోలీసులకి తెలియదు. ప్లీజ్ మీరూ చెప్పకండి.
“మిమ్మల్ని అరెస్ట్ చేసేది మీ మాజీ భార్య హత్యకెసు గురించి కాదు. రోడుపై తిరిగే ఒక అనామకుడ్ని రాయితో దారుణంగా గాయపరిచి అతని మరణానికి కారణమయినందుకు”
డామిట్! కథ అడ్డం తిరిగింది!
మీరేంటి? ఆ చూపేంటి? ఆ చూపుకు అర్థమేంటి?
నన్ను పోలీసులు అరెస్టు చేసి తీసుకెళ్తుంటే మీకు పాట పాడాలనిపిస్తుందా? నమ్మక ద్రోహి. ఇప్పటివరకూ హాయిగా నేను చెప్పిన కథ విని “అనుకున్నదొక్కటి, అయ్యిందొక్కటి” అంటూ పాడుకుంటూ నీ దారిన నువ్వెళ్ళిపోతావా?
హెల్ప్!
ప్లీజ్ హెల్ప్!
……..హెల్ఫ్,ప్లీజ్ హెల్ప్!